Vroeger hadden we geweldige keepers zoals Pfaff en Preud'Homme
Jean-Marie Pfaff Jean-Marie Pfaff (Lebbeke, 4 december1953) is een Belgische voormalig voetbalkeeper. Hij was de doelman van de Belgische nationalevoetbalploeg, de Rode Duivels. Tijdens zijn loopbaan als speler heeft er (in België) altijd controverse rond zijn persoon bestaan vanwege zijn uitlatingen in de pers. In interviews herhaalde Pfaff meermaals dat hij zich niet aanvaard voelde in de nationale ploeg en dat zijn kwaliteiten als doelman niet werden erkend.
In 1986 werd hij met de Rode Duivels vierde op het WK in Mexico en in 1987 werd hij verkozen tot beste doelman van de wereld en mocht op audiëntie bij de Paus. In 1984 werd hij verkozen tot populairste "Rode Duivel". Pelé riep in maart 2004 uit dat Pfaff hoort bij zijn top 125 van de grootste nog levende voetballers. Sommigen gebruiken de naar hem vernoemde uitdrukking "Pfaff-Duits". Na een wedstrijd met Bayern München waarin hij alweer een strafschop had gestopt werd hij geïnterviewd door de Duitse televisie. Pfaff deed zijn hele verhaal in een vreemde mix van Nederlands en Duits (Ich habe in Belgien ook vele elfmeters gestopft). Dit fragment is in België, Duitsland en Nederland bekend geworden, waar er veel spot met werd gedreven
[bewerken]VoetbalcarrièrePreud'homme speelde voor Standard, KV Mechelen en Benfica. Voor de Rode Duivels heeft hij 58 caps op z'n naam staan, gespeeld van 1979 tot 1995, maar slechts na het afscheid van Jean-Marie Pfaff in 1987 werd hij de onbetwistbare nummer 1. Zijn concurrenten Gilbert Bodart, Filip De Wilde, Dany Verlinden en Philippe Vande Walle konden enkel strijden voor de plaats van tweede doelman, omwille van de klasse van Preud'homme. Zo werd hij in 1994 onder andere tot beste keeper ter wereld verkozen.
Bij Standard werd hij al op zeer jonge leeftijd eerste doelman, maar na een paar seizoenen kreeg hij concurrentie van Gilbert Bodart en mede door het omkoopschaandeel tegen Waterschei verloor Preud'homme zijn titularisplaats, waarnaar hij naar KV Mechelen vertrok. Met deze club won hij in 1988 de Beker voor Bekerwinnaars, de laatste Europese cup die een Belgische ploeg wist te winnen. Dat jaar pakte KV Mechelen ook de Europese supercup. Naast het WK van 1994, speelde hij ook op het WK van 1990. Op het WK van '94 werd hij verkozen tot beste doelman ter wereld. Hij is gestopt als speler op zijn 40e in 1999, toen hij voor Benfica uitkwam.
Op zijn palmares staan drie landstitels (2x Standard, 1x KV Mechelen), twee Bekers van België (1x Standard, 1x KV Mechelen), één Europese Supercup (KV Mechelen), 1 Beker voor bekerwinnaars (KV Mechelen) en twee gouden schoenen (1987 en 1989).
Na zijn loopbaan als speler was hij betrokken in het bestuur van Benfica, maar na een tijdje verkastte hij naar zijn jeugdliefde, Standard Luik. Hij is er even trainer geweest en behaalde goede resultaten, maar besloot dat hij de ploeg meer van dienst kon zijn als technisch directeur. Hij werd bovendien ook voorzitter van de technische commissie van de Belgische voetbalbond. Maar in 2006 besloot hij zelfJohan Boskamp, trainer van Standard, op te volgen nadat hij die zelf ontslagen had wegens slechte resultaten. Preud'homme werd voor de tweede keer hoofdcoach van de Luikse club en won met hen de Belgische titel in het seizoen 2007-2008. Na dat seizoen, waarin hij ook nog trainer van het jaar werd, kon hij echter geen overeenkomst meer vinden met Standard en vertrok hij naar AA Gent. In 2005 werd hij genomineerd voor de titel De Grootste Belg, maar eindigde op nr. 239 buiten de officiële nominatielijst.